Supernatural
Het onderliggende concept in het werk van Studio Marco Vermeulen is de wederkerigheid tussen programma, locatie en grondstoffen.
Door deze op slimme wijze te koppelen ontstaan nieuwe programmatische allianties en typologieën. Een noodzakelijke verbreding van het architectuurvak.
'De wereldwijd alsmaar groeiende vraag naar energie, voedsel en grondstoffen dwingt tot fundamenteel nieuwe oplossingsrichtingen. Tegelijkertijd is er een groeiend besef dat het behoud en herstel, maar ook de inzet van aardse ecosytemen daarbij cruciaal is. Veel vraagstukken zullen, op verschillende schaalniveaus, samenkomen in het ruimtelijk ontwerp dat vanuit deze positie een belangrijke bijdrage kan leveren aan het oplossend vermogen. Het ruimtelijk ontwerp zal daarom ook steeds vaker een verkennende, inspirerende en sturende rol spelen vooraan in het proces, daar waar de opgave zelf onderwerp van ontwerp is.
De uitdaging voor ontwerpers en opdrachtgevers is dan ook enorm en vereist een groot cognitief vermogen. Integratie met andere kennisvelden is essentieel en er zal definitief afscheid genomen moeten worden van een sectorale organisatie van het vakgebied. Architectuur zal zich moeten verbreden van culturele betekenisdrager tot katalysator van sociale cohesie en aanjager van technologische innovatie. Door conventies in het vakgebied en een beperkt referentiekader blijven veel kansen vaak onbenut. De uitdaging gaat verder dan het toevoegen van nieuwe technologieën aan bestaande typologieën. Veel van de nieuwe opgaven vereisen juist typologische innovatie: een fundamentele heroriëntatie op bestaande ruimtelijke modellen en verbanden.
Een gezonde dosis positivisme is daarbij noodzakelijk. Een goed ontwerp adresseert meerdere opgaven tegelijkertijd en zorgt voor waardecreatie op zoveel mogelijk aspecten. Juist in het opheffen van schijnbare tegenstellingen in de opgave en in het combineren van functionaliteiten ligt de sleutel tot economische en ecologische rendabiliteit. Een nieuwe woonwijk of bedrijventerrein hoeft niet ten koste te gaan van het landschap, maar kan juist landschappelijke kwaliteit toevoegen. Een plein kan zo worden vormgegeven dat deze tevens fungeert als retentieruimte voor hemelwater en daarmee bijdraagt aan een duurzame stedelijke waterhuishouding. Ook is er veel voordeel te behalen, vooral bij de grootschalige productie van voedsel, in het strategisch samenbrengen van functies met een grote behoefte aan energie, water en grondstoffen. Het clusteren van deze functies maakt onderlinge uitwisseling van overschotten en restproducten mogelijk waardoor een groot aantal kringlopen al op locatie kan worden gesloten.
Daar waar veel technologische ontwikkelingen voor verwijdering hebben gezorgd, is architectuur in staat om vorm te geven aan de vernieuwde alliantie met de elementen en aardse ecosystemen. Deze architectuur accommodeert niet alleen deze alliantie, maar maakt deze ook zichtbaar en leesbaar en draagt bij aan een bewustzijn van interdependentie. Het vormt een grote uitdaging om in onze complexe maatschappij juist met behulp van technologische verworvenheden en wetenschappelijke inzichten te werken aan nieuwe ruimtelijke oplossingen en typologieën die een gezonde en aantrekkelijke leefomgeving faciliteren: een architectuur die op vanzelfsprekende wijze de synthese vormt tussen bebouwing en landschap en uitdrukking geeft aan de wisselwerking met de omgeving en de elementen.’ – Marco Vermeulen
Het onderliggende concept in het werk van Studio Marco Vermeulen is de wederkerigheid tussen programma, locatie en grondstoffen.
Door deze op slimme wijze te koppelen ontstaan nieuwe programmatische allianties en typologieën. Een noodzakelijke verbreding van het architectuurvak.
'De wereldwijd alsmaar groeiende vraag naar energie, voedsel en grondstoffen dwingt tot fundamenteel nieuwe oplossingsrichtingen. Tegelijkertijd is er een groeiend besef dat het behoud en herstel, maar ook de inzet van aardse ecosytemen daarbij cruciaal is. Veel vraagstukken zullen, op verschillende schaalniveaus, samenkomen in het ruimtelijk ontwerp dat vanuit deze positie een belangrijke bijdrage kan leveren aan het oplossend vermogen. Het ruimtelijk ontwerp zal daarom ook steeds vaker een verkennende, inspirerende en sturende rol spelen vooraan in het proces, daar waar de opgave zelf onderwerp van ontwerp is.
De uitdaging voor ontwerpers en opdrachtgevers is dan ook enorm en vereist een groot cognitief vermogen. Integratie met andere kennisvelden is essentieel en er zal definitief afscheid genomen moeten worden van een sectorale organisatie van het vakgebied. Architectuur zal zich moeten verbreden van culturele betekenisdrager tot katalysator van sociale cohesie en aanjager van technologische innovatie. Door conventies in het vakgebied en een beperkt referentiekader blijven veel kansen vaak onbenut. De uitdaging gaat verder dan het toevoegen van nieuwe technologieën aan bestaande typologieën. Veel van de nieuwe opgaven vereisen juist typologische innovatie: een fundamentele heroriëntatie op bestaande ruimtelijke modellen en verbanden.
Een gezonde dosis positivisme is daarbij noodzakelijk. Een goed ontwerp adresseert meerdere opgaven tegelijkertijd en zorgt voor waardecreatie op zoveel mogelijk aspecten. Juist in het opheffen van schijnbare tegenstellingen in de opgave en in het combineren van functionaliteiten ligt de sleutel tot economische en ecologische rendabiliteit. Een nieuwe woonwijk of bedrijventerrein hoeft niet ten koste te gaan van het landschap, maar kan juist landschappelijke kwaliteit toevoegen. Een plein kan zo worden vormgegeven dat deze tevens fungeert als retentieruimte voor hemelwater en daarmee bijdraagt aan een duurzame stedelijke waterhuishouding. Ook is er veel voordeel te behalen, vooral bij de grootschalige productie van voedsel, in het strategisch samenbrengen van functies met een grote behoefte aan energie, water en grondstoffen. Het clusteren van deze functies maakt onderlinge uitwisseling van overschotten en restproducten mogelijk waardoor een groot aantal kringlopen al op locatie kan worden gesloten.
Daar waar veel technologische ontwikkelingen voor verwijdering hebben gezorgd, is architectuur in staat om vorm te geven aan de vernieuwde alliantie met de elementen en aardse ecosystemen. Deze architectuur accommodeert niet alleen deze alliantie, maar maakt deze ook zichtbaar en leesbaar en draagt bij aan een bewustzijn van interdependentie. Het vormt een grote uitdaging om in onze complexe maatschappij juist met behulp van technologische verworvenheden en wetenschappelijke inzichten te werken aan nieuwe ruimtelijke oplossingen en typologieën die een gezonde en aantrekkelijke leefomgeving faciliteren: een architectuur die op vanzelfsprekende wijze de synthese vormt tussen bebouwing en landschap en uitdrukking geeft aan de wisselwerking met de omgeving en de elementen.’ – Marco Vermeulen
